Daniel Pennac
Zbiór esejów o książkach i ich czytaniu. Pierwszą część powinni przeczytać rodzice. Autor między słowami daje proste i dobre wskazówki, jak wychować dziecko na czytelnika, jak nie zepsuć dziecka swoim chciejstwem i wreszcie: jak rozbudzać pasje i miłość do literatury (oczywiście warunkiem jest, że ma się taką ową w sobie). Drugą część koniecznie powinni przeczytać nauczyciele (poloniści!) i pedagodzy. Jest w niej co nieco o literaturze w szkole i o tym jak zrobić, żeby się młodzież nie wystraszyła czytania, wręcz przeciwnie - by je pokochała.Autor jest praktykiem -uczył francuskiego w liceach przez długie lata - w jego esejach znać pasję imiłość do czytania. Lekko, krótko, mądrze, z humorem..
"Człowiek buduje domy, ponieważ żyje, ale pisze książki, bo wie, że umrze. Mieszka w gromadzie, bo jest stworzeniem stadnym, czyta natomiast, bo zdaje sobie sprawę e swej samotności. Lektura dotrzymuje mu towarzystwa, nie zajmując miejsca nikogo innego, ale też niczyje inne towarzystwo nie mogłoby jej zastąpić. Nie zapewnia człowiekowi żadnego ostatecznego wytłumaczenia jego losu, jednak tka gęstą sieć wzajemnego porozumienia między życiem a nim. Ulotną i tajną sieć porozumienia, która wyraża paradoksalna radość życia, wydobywając jednocześnie tragiczną absurdalność istnienia." s.171
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz