Ten, to potrafi znaleźć temat! Autor podąża tropem nieformalnego prawa obowiązującego w słynących ze szczęścia krajach Skandynawii. Prawo spisane po raz pierwszy w książce Sandemosego z lat trzydziestych ubiegłego wieku nie ma jednak nic wspólnego ze szczęściem. "Nie sądź, że jesteś kimś wyjątkowym. Nie sądź, że nam dorównujesz." i kolejne osiem myśli w podobnym tonie - to raczej swego rodzaju "równanie w dół". Autor odbywa podróż nd duńską prowincję , badając czy ten nieformalny kodeks wciąż obowiązuje. Zagłębia się w zakamarki duńskiej duszy i tworzy coś, co nazwałbym reportażem w stylu noir. A nawet powiedziałbym, że jest to coś więcej niż repotrtaż - już nie reportaż, jeszcze nie powieść.
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Springer. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Springer. Pokaż wszystkie posty
poniedziałek, 6 kwietnia 2020
Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz
Filip Springer
Ten, to potrafi znaleźć temat! Autor podąża tropem nieformalnego prawa obowiązującego w słynących ze szczęścia krajach Skandynawii. Prawo spisane po raz pierwszy w książce Sandemosego z lat trzydziestych ubiegłego wieku nie ma jednak nic wspólnego ze szczęściem. "Nie sądź, że jesteś kimś wyjątkowym. Nie sądź, że nam dorównujesz." i kolejne osiem myśli w podobnym tonie - to raczej swego rodzaju "równanie w dół". Autor odbywa podróż nd duńską prowincję , badając czy ten nieformalny kodeks wciąż obowiązuje. Zagłębia się w zakamarki duńskiej duszy i tworzy coś, co nazwałbym reportażem w stylu noir. A nawet powiedziałbym, że jest to coś więcej niż repotrtaż - już nie reportaż, jeszcze nie powieść.
Ten, to potrafi znaleźć temat! Autor podąża tropem nieformalnego prawa obowiązującego w słynących ze szczęścia krajach Skandynawii. Prawo spisane po raz pierwszy w książce Sandemosego z lat trzydziestych ubiegłego wieku nie ma jednak nic wspólnego ze szczęściem. "Nie sądź, że jesteś kimś wyjątkowym. Nie sądź, że nam dorównujesz." i kolejne osiem myśli w podobnym tonie - to raczej swego rodzaju "równanie w dół". Autor odbywa podróż nd duńską prowincję , badając czy ten nieformalny kodeks wciąż obowiązuje. Zagłębia się w zakamarki duńskiej duszy i tworzy coś, co nazwałbym reportażem w stylu noir. A nawet powiedziałbym, że jest to coś więcej niż repotrtaż - już nie reportaż, jeszcze nie powieść. 
sobota, 18 października 2014
Wanna z kolumnadą
Filip Springer
Zadziwiające, że te reportaże o polskiej przestrzeni czyta się z czerwonymi uszami i "jednym tchem". Ogromny talent Springera do pisania - bo trzeba mieć "to coś", żeby temat ładu przestrzennego uczynić pasjonującym. Ciekawe i smutne teksty o tym jak ludzie psują krajobraz: " Ta książka jest o tym, że w Polsce jest brzydko i wszystko wskazuje na to, że wkrótce będzie jeszcze brzydziej" . Jet tu o pastelozie -chorobie polskich blokowisk, jest o reklamach, o tytułowej wannie z kolumnadą i łuku triumfalnym w urządzonym z olbrzymim rozmachem pałacu w Michałowicach, o banerach i reklamach szpecących rzeczywistość, o obchodzeniu prawa i o zajęciach plastyki w podstawówkach. Urzeka sentymentalny reportaż o miejskich terenach nadrzecznych które niegdyś były tętniącymi życiem ośrodkami kulturalnymi, a dziś - o ile nie są dzikimi wysypiskami śmieci - w najlepszym przypadku zarastają zielskiem. Czytanie Sprigera zmienia patrzenie, uwrażliwia, człowiek staje się bardziej uważny w patrzeniu na świat, szukać tego co ładne, harmonijne, co ma jakiś sens, poukładanie -warto ją przeczytać. Wisienką na torcie jest świetny tekst Stasiuka Badziew z betonu.
Zadziwiające, że te reportaże o polskiej przestrzeni czyta się z czerwonymi uszami i "jednym tchem". Ogromny talent Springera do pisania - bo trzeba mieć "to coś", żeby temat ładu przestrzennego uczynić pasjonującym. Ciekawe i smutne teksty o tym jak ludzie psują krajobraz: " Ta książka jest o tym, że w Polsce jest brzydko i wszystko wskazuje na to, że wkrótce będzie jeszcze brzydziej" . Jet tu o pastelozie -chorobie polskich blokowisk, jest o reklamach, o tytułowej wannie z kolumnadą i łuku triumfalnym w urządzonym z olbrzymim rozmachem pałacu w Michałowicach, o banerach i reklamach szpecących rzeczywistość, o obchodzeniu prawa i o zajęciach plastyki w podstawówkach. Urzeka sentymentalny reportaż o miejskich terenach nadrzecznych które niegdyś były tętniącymi życiem ośrodkami kulturalnymi, a dziś - o ile nie są dzikimi wysypiskami śmieci - w najlepszym przypadku zarastają zielskiem. Czytanie Sprigera zmienia patrzenie, uwrażliwia, człowiek staje się bardziej uważny w patrzeniu na świat, szukać tego co ładne, harmonijne, co ma jakiś sens, poukładanie -warto ją przeczytać. Wisienką na torcie jest świetny tekst Stasiuka Badziew z betonu.piątek, 27 czerwca 2014
Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL
Filip Springer
W życiu nie przypuszczałem, że teksty o PRL-owskich budowlach mogą być takie zajmujące! Przeczytałem te reportaże jednym tchem. Springer uchodzi za autora, który potrafi stworzyć coś z niczego. Chciałem się o tym przekonać i przekonałem się. Przy czym "niczego" w odniesieniu do architektury, o której pisze jest nieadekwatne.To były w większości zupełnie przyzwoite realizacje tworzone przez architektów - wizjonerów, wspomnieć tu trzeba małżeństwo Hansenów i Halinę Skibniewską (Sady Żoliborskie). Robili co mogli w czasach , w których przyszło im żyć. A gdyby im ktoś pozwolił rozwinąć skrzydła, nie mielibyśmy może setek tych szarych i jednakowych blokowisk (mieszkam na jednym z nich) -szkoda...
Subskrybuj:
Posty (Atom)