Zakazane wrota

Tiziano Terzani

Niezwykły reportaż z czteroletniego pobytu autora w Chinach. Obraz upadających starych Chin i tworzenia się nowego kraju. Pokazuje zwykłe życie w policyjnym państwie, które niewielu miało okazje zobaczyć. Opisuje też świat , który odchodzi bezpowrotnie: ginące tradycje, praktyki, budynki , świątynie. Wzruszający jest rozdział o hodowcach świerszczy. Pokazuje spustoszenie jakiego dokonała chińska rewolucja kulturalna w życiu Chińczyków i w ich głowach - oto wszystko to, co było dobre, piękne, wartościowe stało się zakazane i złe, a w miejsce starego weszło nowe... kiedy nadeszła refleksja, było już za późno . Książka bardzo smutna (kończy się wydaleniem autora, który jako korespondent poruszał niewygodne tematy). 

Nic nie zdarza się przypadkiem

Tiziano Terzani

Ryszard Kapuściński twierdził, że twórczość Terzaniego można czytać jak poezję. I rzeczywiście tak jest. Mądrość i dojrzałość z jednej strony, a z drugiej strony ciekawość,zadziorność i zawsze próba spojrzenia w głąb. Nieżyjący już dziś Terzani u schyłku swojego życia, z zaleczonym rakiem wybrał się do Indii szukając lekarstwa. To wielka podróż przez świat "cudotwórców" - autor z właściwym sobie dystansem przemierza świat realny i duchowy... I chyba bardziej jest to podróż wgłąb siebie - będąc sceptykiem autor otwiera się na świat duchowy, pozwalając czytelnikowi na uczestnictwo w swojej wielkiej przygodzie. Gdy czytałem - widziałem, że mam do czynienia z wielkim pisarzem... Muszę go bardziej poznać...