do h

W osiemdziesiąt światów dookoła dnia

 Julio Cortázar

Dziwna książka. Zbiór esejów, które można by traktować jako wprawki literackie - wszak sam autor twierdzi iż ta książka, to "przechadzka kameleona po pstrokatym dywanie". Każdy esej jest niejako "z innej parafii". Autor daje upust fantazji tworząc nowe kategorie ludzi, które zamieszkują świat: drobnomieszczańskie famy, naiwne i chciwe nadzieje oraz kronopie - wrażliwe i roztargnione. Dziwne to wszystki i całość mierna - zmęczyłem jednak. Niemniej - "w poszukiwaniu straconego czasu" perełki w postaci pojedynczych zdań, myśli oczywiście można sobie znaleźć i się nad nimi zatrzymać. :)

Sztuka powieści. Antologia wywiadów I z „The Paris Review”. Wywiady z pisarzami

 Saul Bellow, Don DeLillo

Pasjonująca lektura! Wywiady z pisarzami, które ukazywały się w jednym z najbardziej znanych magazyynów literackich - najstarsze pochodzą a lat 50tych ubiegłego wieku, najmłodsze już w drugim dziesięcioleciu XXI w. Przeczytać w jednym tomie o tym, co myślą o pisaniu, literaturze ale też o życiu najwięksi -  Marquez, Cortazar, Hemingway, Nabokov, , Faulkner, Houellbeck i inni - bezcenne! Zgromadzenie tylu wielkich w jednym tomie pozwala zobaczyć w jak różnorodny sposób Pisarze podchodzą do literatury, jak inny mają warsztat, jak różnie piszą! Aż chce się czytać po tych wywiadach, aż chce się sięgać do klasyki.

Młyny boże. Zapiski o Kościele i Zagładzie

 Jacek Leociak 

"jesteśmy coraz bliżej prawdy" można by rzec - cytując klasyka - po przeczytaniu niewielkiej książki profesora Leociaka. Prawda jednak jest smutna, bolesna i wstydliwa. Autor zebrał kolekcję postaw, wypowiedzi, dokumentów i zdarzeń mówiących o postawie kościoła wobec Holocaustu. Pokazywał tych, którzy ratowali i tych którzy nie ratowali - zachowując stosowne proporcje. Pokazał diabelstwo nacjonalizmu, nienawiść, obojętność tak zwanych mas, działanie nielicznych - czasem pod prąd i w ukryciu i milczenie hierarchow. Książka bardzo poruszajaca i ważna - zwłaszcza, że mimo upływu czasu postawy widać bardzo podobne. Do przeczytania zwłaszcza przez "wierzących i praktykujących" jako memento

Janion. Transe - traumy - transgresje. 1: Niedobre dziecię

 Maria Janion, Kazimiera Szczuka

Rozmawiają Uczennica z Mistrzynią. Pierwsza dobrze zna Drugą, wie o co zapytać, gdzie szukać by znaleźć więcej. Druga zdaje się - wobec sczerych i życzliwych dociekań  - schodzić z profesorskiej katedry, otwierać... Ciekawe te rozmowy - mądre retrospekcje, spojrzenie wstecz - z dystansem, komentarz do własnego życia.  Rozmowy o dzieciństwie, młodości, rodzinie - trudnych momentach ale też pierwszych fascynacjach intelektualnych, ideologiach, przeczytanych lekturach. Warto! - bo czytanie tych wspomnień jest obcowaniem z mądrością - a prawdziwie mądrych dzisiaj jest jakby mniej... albo się gdzieś pochowali - kto wie? 

Powrót do Reims

 Didier Eribon

Autor jest gejem - od tego trzeba zacząć, bo jego orientacja seksualna wyznacza temat tej książki. Jest też socjologiem i filozofem. Tytułowy powrót to wspomnienia z dzieciństwa i wczesnej młodości spędzonych na francuskiej prowincji. Świetna analiza prowincjonalnego społeczeństwa stylu życia i sposobów myślenia. Wiele smutnych i gorzkich wspomnień. Rzecz traktuje też o wykluczeniu - najpierw tym wynikającym z "odmienności" i orientacji seksualnej, potem o tym wynikającym z prowincjonalnego, robotniczego pochodzenia. Na koniec: jest to rzecz o walce... walce o bycie sobą - chyba zwycięskiej?

O miłości i innych demonach

 Gabriel García Márquez

Gdy już kończyłem czytać, to się zreflektowałem, że tę książkę przeczytałem ze zbytnim pośpiechem. Nie tak trzeba podchodzić do mistrza słowa Marqueza - tu każdą stroną można się delektować. Zwłaszcza, że intryga mroczna, niepokojąca. Rzecz jest o Siervie Marii - ugryzionej przez wściekłego psa dziewczynce, która w wieku 12 latzostaje uwięziona w pewnym klasztorze i uznana za opętaną. I o egzorcyście, który miał z niej wypędzić rzekomego diabła, a którego opętał demon miłości . I o rudych włosach bohaterki, poświęconych przez jej matkę Najświętszej Panience - które najbardziej mi utkwiły w pamięci - może dlatego, że już, gdy Sierva spoczywała w krypcie, osiągnęły imponującą długość 22 metrów - co odkryto przy renowacj klasztoru.. Czytajcie niespiesznie.